Category Archives: หลักภาษาอังกฤษ

Pronoun คำสรรพนาม คือ คำซึ่งใช้แทนคำนาม หรือคำเสมอนาม (มี case และ number เช่นเดียวกับคำนาม) คำ Pronoun อาจแบ่งออกได้เป็น 7 ชนิด คือ 1.  Personal Pronoun (สรรพนามบุคคล, บุรุษสรรพนาม) ใช้แทนคน, สัตว์ หรือสิ่งของ ในการพูด หรือเล่าเรื่อง ได้แก่ I, you, we, he, she, it, they 2. Possessive Pronoun (สรรพนามเจ้าของ) ใช้แทนคน, สัตว์ หรือสิ่งของ ในการแสดงความเป็นเจ้าของ ได้แก่ mine, yours, his, hers, its, theirs, ours 3.  Reflexive Pronoun (สรรพนามตนเอง)* ใช้แทนนามเมื่อต้องการแสดงการเน้น… Read More »

Possessive Pronoun Possessive Pronoun (สรรพนามเจ้าของ) คือ pronoun ที่ใช้แทนคำนามเมื่อแสดงความเป็นเจ้าของ ได้แก่คำต่อไปนี้ mine, yours, his, hers, its, theirs, ours ในการใช้คำเหล่านี้ จะต้องกล่าวถึงคำนามนั้นมาก่อน หรือเป็นที่รู้กันอยู่ก่อนแล้วว่าหมายถึงนามอะไร เช่น 1. I do not want your friends, mine are sufficient. ผมไม่อยากได้เพื่อนของคุณหรอก เพื่อนๆ ของผมก็พอแล้ว คำ mine แทนนาม friends คือ mine = my friends (ในที่นี้ mine มี case เป็น nominative เพราะทำหน้าที่เป็น subject ของกริยา are) 2. That book… Read More »

Interrogative Pronoun Interrogative Pronoun คือ pronoun ที่ใช้แทนคำนามในการแสดงคำถาม ได้แก่  Who ?  What ?  Which ? Who : ใคร         Who made it ? What : อะไร     What do you do in the morning ? ตอนเช้าคุณทำอะไร Which : อันไหน, สิ่งไหน, คนไหน จะใช้ which ก็ต่อเมื่อมีนามหลายสิ่ง ไม่รู้ว่าสิ่งไหน Which of your friends is cleverest ? เพื่อนของคุณคนไหนที่ฉลาดที่สุด Which of… Read More »

การให้บทนิยาม หรือคำจำกัดความ บทนิยาม หรือคำจำกัดความ (definitions) คือข้อความที่บอกความหมายหรือแสดงข้อตกลงอย่างใดอย่างหนึ่ง ในระหว่างคนกลุ่มหนึ่ง และอาจได้รับความเห็นชอบจากคนกลุ่มอื่นๆ ได้ด้วย นิยาม จึงมีความสำคัญเพราะเป็นสิ่งที่ช่วยให้คนในกลุ่มหรือในสังคมเดียวกันเข้าใจ ความหมายเรื่องต่างๆ ได้ตรงกัน การขาดความรู้ความสนใจในบทนิยาม อาจทำให้เกิดข้อโต้เถียงขัดแย้งเนื่องจากใช้บทนิยามแตกต่างกัน หรือเข้าใจไม่ตรงกันได้ เช่น ในประเทศอังกฤษ คำ first floor หมายถึงชั้นของตึกซึ่งเป็นชั้นสอง ตามความเข้าใจของคนไทยหรือคนอเมริกัน และชั้นหนึ่ง ตามความเข้าใจของคนไทยหรือคนอเมริกันนั้น ในอังกฤษเรียกว่า ground floor เป็นต้น การอ่านหนังสือตำราก็เช่นเดียวกัน ผู้อ่านหรือผู้ศึกษาจะต้องสนใจทำความเข้าใจบทนิยาม ที่ใช้ในตำราแต่ละเล่ม เนื่องจากตำราซึ่งเขียนโดยผู้เขียนคนละคนกัน อาจใช้นิยามไม่เหมือนกัน ฐานของนิยาม ฐาน (base) ที่ใช้สำหรับบทนิยามในวิชาหลักภาษา หรือไวยากรณ์ อาจมีได้ 3 อย่าง ได้แก่ อักขรวิธี (form) วากยสัมพันธ์ (syntax) และ คำอธิบายทั่วไป (actual phenomena) อักขรวิธี ในที่นี้หมายถึงรูป (form) ของคำพูด… Read More »

เป็นข้อถกเถียงกันมานาน มีผู้กล่าวว่า เราเกิดมาก็พูดได้ ฟังได้รู้เรื่อง ไม่เห็นจำเป็นต้องเรียนหลักภาษาไวยากรณ์อะไรเลย คนไทยเกิดมาก็พูดภาษาไทย ใช้ภาษาไทยได้ โดยไม่ต้องเรียนไวยากรณ์ไทย คนอังกฤษเกิดมาก็พูดภาษาอังกฤษ ใช้ภาษาอังกฤษได้ โดยไม่ต้องเรียนไวยากรณ์อังกฤษ นั่นเป็นคำกล่าวที่ถูกต้อง คนเราไม่จำเป็นต้องเรียนหลักภาษาไวยากรณ์เลย ถ้าเขาต้องการเพียงสักแต่ว่าพูดได้ ใช้ภาษาได้ ปัญหาอยู่ที่ว่า เขาพูด เขาใช้ภาษาได้ดีเพียงใด และสื่อสารได้ตามความต้องการแค่ไหน อาจมีคนทักท้วงว่า ขอให้พูดอังกฤษได้ใช้ภาษาอังกฤษได้ แค่คนอังกฤษธรรมดาๆ ก็พอแล้ว ไม่ต้องถึงระดับดีหรอก ก่อนตอบคำถาม หรือข้อทักท้วงข้างบนนี้ ควรทำความเข้าใจว่า คนอังกฤษพูดภาษาอังกฤษ ใช้ภาษาอังกฤษได้ ก็เพราะเขาได้ยิน เขาหัดพูด หัดใช้มาตั้งแต่เกิด เขาฟัง เขาจำ พูดผิด พูดถูก เติม s เดิม ed ผิดบ้าง ถูกบ้าง ขัดเกลาแก้ไขจนจับหลักได้ เท่ากับเป็นการเรียนหลักภาษาไวยากรณ์ไปในตัว อย่างที่เรียกว่า เรียนโดยวิธีธรรมชาติ เราคนไทยจะไปเรียนภาษาอังกฤษ โดยวิธีธรรมชาติได้อย่างไร ธรรมชาติอังกฤษอยู่ที่ไหน เห็นมีแต่ธรรมชาติไทยไปทั้งหมด ไม่มีคนอังกฤษที่ไหนมาช่วยฝึกฝน สิบปีจะได้พูดภาษาอังกฤษกับใครสักหนก็เปล่า กี่เดือนจะได้ยินภาษาอังกฤษสักที มีบ้างไหม ครั้นจะหยิบหนังสือภาษาอังกฤษมาอ่าน… Read More »

ภาษาอังกฤษไม่ใช่ภาษาที่มีคนพูดมากที่สุดในโลก แต่เป็นภาษาที่ใช้มากที่สุดในทางการเมืองและสังคมเศรษฐกิจของโลก ในองค์การสหประชาชาติ ภาษาที่อนุญาตให้ใช้มี 5 ภาษา(เฉพาะภาษาเขียนเพิ่มภาษาอาหรับอีก 1 ภาษา) ได้แก่ ภาษาฝรั่งเศส ภาษารัสเซีย ภาษาจีน ภาษาสเปน และภาษาอังกฤษ แต่ภาษาอังกฤษใช้บ่อยที่สุดและมากที่สุด ประเทศที่มีการพาณิชย์และการอุตสาหกรรมชั้นนำของโลก คือ ญี่ปุ่นกับเยอรมัน ใช้ภาษาอังกฤษในการติดต่อสื่อสาร การโฆษณา และการอธิบายในคู่มือการใช้ผลิตภัณฑ์ ภาษาที่ใช้ในวิทยาการคอมพิวเตอร์ของโลก คือ ภาษาอังกฤษ รายงานความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ และวิธีวิทยา (technology) ในประเทศทั่วโลกทำเป็นภาษาอังกฤษแทบทั้งสิ้น บางประเทศ เช่น อิตาลี ในปี พ.ศ. 2493 มีวารสารทางวิทยาศาสตร์ ฟิสิกส์ตีพิมพ์เป็นภาษาอังกฤษไม่ถึง 1 เปอร์เซ็นต์ แต่หลังจากนั้นเพียง 20 ปี ในปี 2513 ปรากฏว่าภาษาอื่นไม่มีเลย นอกจากภาษาอังกฤษ เป็นภาษาชั้นนำของโลก ความยิ่งใหญ่ของภาษาอังกฤษมิได้มีเพราะเหตุว่าประเทศอุตสาหกรรมในยุโรปและญี่ปุ่นนำไปใช้ในการค้าขายทั่วโลกเท่านั้น จำนวนประชากรที่เป็นเจ้าของภาษาก็มีมากมายมหาศาลในประเทศที่พูดภาษาอังกฤษ คือ สหรัฐอเมริกา แคนาดา สหราชอาณาจักร (อังกฤษ เวลส์ สก็อตแลนด์… Read More »

การออกเสียง การสะกดคำ การใช้ศัพท์บางคำต่างกัน การใช้กฏเกณฑ์ทางภาษาบางอย่างต่างกัน ฯลฯ 1. ออกเสียงต่างกัน ความจริง เรื่องการออกเสียงต่างกันเป็นเรื่องปกติของคนที่อยู่ต่างท้องถิ่นกัน เช่น คนสุพรรณบุรี กาญจนบุรี ออกเสียงเหน่อ ในคำเสียงสูง เช่น หัว หาง เหนือ และในคำอื่นๆ คนอเมริกันเอง เมื่อต่างถิ่นกัน ก็ออกเสียง (สำเนียง) ต่างกัน เช่น ทางตอนใต้ออกเสียง เอา เป็น แอว ไปแทบทั้งหมด เช่น แม้วธ์ (mouth) แฮ้วส์ (house) แดวแทวน์ (downtown) อะแรวด์ (around) เป็นต้น แต่ที่สำคัญนั้น คือ เขาจงใจจะออกเสียงให้มันต่างออกไป หลายคำที่อังกฤษออกเสียง อา ก็ได้ แอ ก็ได้ อเมริกันจะพยายามให้มันเป็น แอ เสียทั้งหมด (ยกเว้นบางคำที่ไม่ไหวจริงๆ เพราะคนยังติดของเก่า) เช่น คล้าส… Read More »

1. ใช้ have และ take กับคำนาม (noun)ที่ทำหน้าที่เป็นกรรมของมัน วิธีนี้มีใช้มาก) ซึ่งจะชี้หรือแสดงให้เห็นว่าบางคนได้กระทำหรือได้มีส่วนในกิจกรรมนั้นๆ ที่ใช้กับคำนามแล้วจะสามารถใช้ได้ทั้ง have และ take โดยมีความหมายเหมือนกัน have / take + noun I have my holiday in March. ผมมีวันหยุดในเดือนมีนาคม I take my holiday in March. ผมมีวันหยุดในเดือนมีนาคม Have a look at this. Take a look at this. ดูนี่ซิ หมายเหตุ : 1. การใช้ have และ take จะมีข้อแตกต่างกันบ้างระหว่างอังกฤษแบบอเมริกันและอังกฤษแบบอังกฤษโดยอังกฤษของคนอังกฤษมักจะใช้ have ส่วนอังกฤษของคนอเมริกันมักใช้ take… Read More »

นี้คือส่วนคำพูด (Parts of speech) อีกส่วนหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับคำนาม โดยเฉพาะ เพราะเป็นคำที่ให้รายละเอียดกับคำนาม ทำให้คำนามนั้นมีความหมายชัดเจนสมบูรณ์ยิ่งขึ้น ขอให้สังเกตว่า คำคุณศัพท์ยังให้รายละเอียดแก่คำนามมากขึ้นเท่าใด ก็ยิ่งไปกำหนดคำนามนั้นให้เฉพาะยิ่งขึ้น เช่น “The big house” (=บ้านหลังเล็กจะถูกตัดออกไป) “The big new house” (= บ้านหลังเล็กและเก่าจะถูกตัดออกไป) “The big, new, white house” (= บ้านหลังเล็กและเก่าและทาสีอื่นๆ จะถูกตัดออกไป) การใช้คุณศัพท์อาจวางคำได้ใน 2 ลักษณะ ดังนี้ 1. วางไว้หน้าคำนาม (Attributive Use) 2. วางไว้หลัง Verb to BE หรือกิริยาเทียบเท่า Verb to BE (Predicative Use) เช่น Henry is an honest, hardworking… Read More »

Number (พจน์) ในภาษาอังกฤษมี 2 พจน์ Singular Number ได้แก่ พจน์ของสิ่งของที่เป็นอันเดียว ชิ้นเดียว Plural Number ได้แก่ พจน์ของสิ่งของที่มากกว่าหนึ่งขึ้นไป (แม้จะไม่ถึงสอง แต่มากกว่าหนึ่ง เช่น หนึ่งครึ่ง ก็นับเป็นพหูพจน์ด้วย) หมายเหตุ พจน์ (number) ในภาษาอังกฤษ มิได้มีเฉพาะพจน์ของนาม (noun) แต่ยังมีพจน์ของสรรพนาม (pronoun) และพจน์ของกริยา (verb) ด้วย พหูพจน์ของนามนับได้ กฎทั่วไปในการแปลงพจน์จากเอกพจน์เป็นพหูพจน์คือ นามเอกพจน์ ทำให้เป็นพหูพจน์ได้ด้วยการเติม s เข้าข้างท้าย เช่น Singular Plural pen pens hand hands book books bird birds pupil pupils แต่ กฎนี้ไม่เป็นจริงเสมอไป      มีนามอีกเป็นจำนวนมากซึ่งมีวิธีเปลี่ยนพจน์โดยวิธีพิเศษ ซึ่งพอจะรวบรวมเป็นกฎพจน์ของนาม (Numbers of… Read More »